Paw indyjski, paw niebieski, paw zwyczajny (Pavo cristatus) – gatunek dużego ptaka grzebiącego z rodziny kurowatych (Phasianidae). Jako ptak hodowlany często spotykany w kolekcjach na całym świecie. W Indiach jest świętym ptakiem. 

Charakterystyka

U samca głowa i szyja oraz pierś i brzuch błękitne, z metalicznym połyskiem, na głowie czub z piór tworzący koronę, grzbiet zielony z metalicznym połyskiem, skrzydła brązowe z czarnymi prążkami. Właściwy ogon stosunkowo krótki, biało-brązowy. Pawi ogon to w rzeczywistości tren utworzony przez wydłużone pióra pokryw nadogonowych, nie sterówki. Na końcówce brązowozielonych piór znajdują się "pawie oka", na które składają się koncentryczne kręgi: czarny, niebieski, płowy i żółty. Samice mają wierzch ciała brązowawy, spód jasny. Nie posiadają trenu, mają natomiast koronę na głowie.

Wymiary 

• Długość ciała samca 180–230 cm, samicy 90–100 cm. U samca na ogon przypada
• Długość skrzydła: 44–50 cm u samca, 40–42 u samicy
• Masa ciała samca 4,1–5,4 kg, samicy – 2,7–3,8 kg

Biotop
Lasy strefy tropikalnej oraz nadrzeczne zarośla. Pierwotnie zamieszkiwał Indie, Pakistan i Cejlon. Gdy człowiek zaczął je oswajać, w wielu miejscach na świecie zdziczałe ptaki utworzyły samoutrzymujące się populacje.

Gniazdo 
Gniazdo stanowi wydrapany w ziemi dołek wyściełany mchem i korzonkami. 

Jaja 
W zniesieniu 5–6 jaj o skorupce barwy biało-oliwkowej. 

Wysiadywanie 
Jaja wysiadywane są przez 29–30 dni. 

Pożywienie 
Wszystkożerny, zjada zarówno nasiona jak i zwierzęta, zarówno bezkręgowce jak i drobne kręgowce, w tym jadowite węże.